Powitanie dnia na Babiej Górze - 24.11.2017

Już raz udało mi się powitać dzień na szczycie Diablaka (1725 m.n.p.m) w piękny czerwcowy dzień i mając w pamięci te niezapomniane chwile, tą magię którą nie da się opisać słowami ani nawet zdjęciami, korzystając z okazji bycia tam również w listopadowy poranek podjąłem wyzwanie i postanowiłem skorzystać i przeżyć to jeszcze raz, a mam nadzieje że nie ostatni.

Stosunkowy krótki dzień i relatywnie późny świt, pozwala w miarę o rozsądnej porze wstać i wyruszyć na powitanie dnia na szczycie góry. Około godziny 4.45 w towarzystwie rozgwieżdżonego nieba wyruszamy z latarkami z parkingu na Krowiarkach aby bez pośpiechu zameldować się na szczycie przez wschodem słońca.

Po ponad dwu godzinnym marszu w końcu zaczyna świtać na tyle, że ostanie podejścia można było pokonać bez zbędnego pośpiechu z jednoczesnym podziwianiem zmieniającego swą barwę nieba wraz z wyłaniającymi się powoli z mroku niepowtarzalnymi panoramami.

Moment świtu "zaplanowany" był na godzinę 7.09 ale wszystko zaczęło się znacznie wcześniej, świt a właściwie niemal bajkowe widoki, które go poprzedzały dawały porcję wrażeń i doznań na dłuższą chwile przed.

Zgodnie z przewidywaniami listopadowy wschód różni się od letniego i mimo zapowiadanej idealnej pogody, tuż nad horyzontem wschodzącego słońca widać było rozmyte pasmo chmur co zdecydowanie wydłużyło moment wschodu, jednocześnie czyniąc go bardziej majestatycznym i bardziej rozłożonym w czasie.

Podsumowując... cóż więcej pisać, każdy to powinien zobaczyć i przeżyć przynajmniej raz w życiu...

I jeszcze kilka obrazków z drogi powrotnej, urzekające morze mgieł po słowackiej stronie, skrzypiący, zmarznięty śnieg wśród ścieżek w kosodrzewinie, to chyba rzeczy które zostaną w pamięci długo, no przynajmniej do następnej wizyty tutaj... :)

Zawoja, Babia Góra, 24.11.2017