Jak co roku w pierwszy dzień listopada odwiedzamy groby naszych bliskich, znajomych, sąsiadów, kolegów, ludzi z którymi się żyło, uczyło, rozmawiało, pracowało, żartowało... a których już nie ma wśród nas....
To chyba jedyny dzień w którym uświadamiamy sobie jak krótkie i wątle jest nasze życie. Pozostaje pamięć, wspomnienie, smutek, żal... namysł nad rzeczami ostatecznymi i nieuniknionymi do których wszyscy zbliżamy się nieuchronnie i wobec których wszyscy bez wyjątku jesteśmy równi...
"Dla tych którzy odeszli
w nieznany świat,
płomień na wietrze kołysze wiatr.
Dla nich tyle kwiatów
pod cmentarnym murem
i niebo jesienne u góry
Dla nich harcerskie warty
i chorągiewek gromada,
i dla nich ten dzień -
pierwszy dzień listopada"
"Dla tych, którzy odeszli" - Gellnerowa Danuta,
źródło: internet.
Zembrzyce 1.11.2016